Bölüm 2

KURUMUYOR YANAĞIMDAN
 AKAN TUZLU SULAR...

   Uyuyan birine; "Uyuyor musun?" sorusunu sormak kadar saçmadır ağlayan birine "Neden ağlıyorsun?" sorusunu sormak. Haksız mıyım? Hani böyle, dünyanın öbür ucunda savaş çıkar da, taa dünyanın bu ucu çalkalanır, işte onun gibi bir şey şu an yaptığım şey. Buradayım, kötüyüm, huysuzum, agresifim, DEPRESYONDAYIM! Ama yakınımdaki kimse anlamıyor beni. Ben de sizden yardım alıyorum. Ben en yakınımdaki ile konuşamıyorum. Böyle ortamlar daha iyi benim için. Ama kimse bilmesin isteyenler var, ki ben onlardan olmak istemiyorum. En azından bilenler arasından 10 kişiden 5'i anlasa beni, yeter aslında. Demek istediğim, ben ergen oluyorum ve bu tuhaf. Yani genel olarak gayet doğal bir şey. Ama içeriden bakınca tuhaf geliyor nedense?! Neyse yani ben size kısaca açıklarsam şöyle oluyor;   Hareketli şarkıları bıraktım. Artık Cem Adrian, Duman, Zakkum... Takılıyorum. Çoğu insan depresyonda Türkçe rap dinler, ama ben rap yanlısı değilim. Nedenini sorarsanız, o kadar karmaşık oluyor ki düşünceler, bir o kadar daha karışıklığı kaldıramıyorum. Bilmiyorum, insanlarla ilişkim değişti. farklı açılarla bakmaya başladım dünyaya. Yani renkliyken, üzerinde oynayıp, ayrıntıları kapatmak için siyah-beyaz bakıyorum desem, anlar mısınız?! Artık o kadar çok tanıdım ki bazı kişileri, bakışlarından, mimiklerinden anlıyorum yalan söylediklerini, söyleyemediklerini. Öyle durumlarda ben de "İstenmediğim yerde durmam!" diyerek uzaklaşıyorum. Gerçi "Gurur benim neyime!?" Yani kulaklarım çınlamasa da biliyorum sohbet konusu olduğumu. Fazla uzatmadan sadede geleceğim.

   SİZE YAŞAYAN BİLİR TAVSİYELERİ :]
  Eğer sizinde benim gibi depresyonda olduğunuz durumlar oluyorsa, veya boğazınızda düğümleniyorsa kelimeler, doluyorsa gözleriniz, ama utanıyorsanız ağlamaktan, yapmayın. Tutmayın kendinizi. Ağlayın. Kaçınmayın, çekinmeyin. AĞLAYIN. Çünkü insan, içindeki tüm nefreti atabiliyor ağlayarak. Kusun veya. Ama içinizden geliyorsa. Çünkü o kadar kustuktan sonra kan kusmaya başlıyor insan. Bunu yaşayan arkadaşlarımdan, ve okuduğum kitaplardan biliyorum. Ha, hazır kitap konusu açılmışken, size birkaç kitap önerisi hazırlamıştım.
* Can Dostumun Yolculuğu. 
Her ne kadar Köpekler ve sahipleri arasındaki dostluk söz konusu olsa da, kitap içerisinde depresyonda, ve yarı aşık, karmaşık hayalı bir kız var. Ve ben bu hikayeden çok etkilenmiştim. Bu yazımda kusun demiştim, GERİ ALIYORUM. Sadece ağlayın. Ya da geri almıyorum. İstediğinizi yapabilirsiniz. Çünkü o kadar karmaşık düşünceler içinde oluyor ki insan, ne yapması gerektiğini bilemiyor. İçinizden ne geliyorsa onu yapın diyebilirim ancak.
*Miyav! Yarın Yeni Bir Hayata Başlıyorum.
Bu kitaba henüz başlamadım. Ama konusunu okuduğumda o kadar etkilendim ki, yarın ki yolculuğumda kesin okuyacağım. Yine karmakarışık bir AŞK hikayesi. Hayatında bir sürü saçmalık yapmış bir kızın AŞK hikayesi... 
*Ve son olarak, İpek Ongun'un öyküleri.. 
Açıklama bile yapmadan geçmek istiyorum, Çünkü çoğu kitabını okuduğumda ağlamıştım... Baştan, sona. 
    
    Ve son olarak şarkı önerilerinde bulunacağım. Yani böyle yavaş, ve kırgın şarkılar. Dinlerseniz, size anlatmak istediklerim var. Benim müzik ile aramdaki bağ, çok farklı. Ben, biriyle değilde, şarkılarla konuştuğumda dökebiliyorum içimi. Ama tabii ki belirli şarkılar. Yani size şöyle söyleyeyim, Ben şu MÜZİK kelimesine, dünya gözüyle bakmıyorum. Kendi gözümle bakıyorum. Kimsenin düşüncesi olmadan. Kimseyi dinlemeden... Kısaca hayat felsefem;|~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~KULAKLIKLARINI TAK,~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ŞARKINI SEÇ,~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~GÖZLERİNİ KAPAT,~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~VE DERT OLAN HER ŞEYDEN UZAKLAŞ...~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

             *DUMAN      
     &Dibine Kadar
     &Elleri Ellerime
     &Öyle Dertli
     &Seviyorsan, İnanıyorsan.
     &Ve diğer tüm şarkılar...
        *ZAKKUM
     &Anason
     &Ve diğer tüm şarkılar.. :]
 
    *CEM ADRİAN    
    &İnce Buz Üstünde Yürüyorum
    &Sana Bunları Hiç Bilmediğin Bir Yerden Yazıyorum.
    &Ve diğer tüm şarkılar.. [:

DÜET : Zakkum, Cem Adrian BİRAZ UYU.

     *ATHENA
     &Ben Böyleyim
     &Kime Ne
    &Kafama Göre
    &Arsız Gönül
    &Ve diğer tüm şarkılar.. :]
 
     Ve bu bölüm de sona erdi :] DEPRESYON SONA ERDİ,  HAYAT SONA ERDİ!!

                                                                                             

Merhaba! Bölüm 1

Bu benim ilk blog yazım.   
   Merhaba diyerek başlıyorum ilk yazıma. Çünkü bundan sonra samimi olmaya çalışacağım sizinle. Öncelikle bu blog hesabını neden açtığımı konuşalım.
  Bu zamana kadar yaşıtlarıma göre fazla olgun olduğum söz konusu. Anneme bir kızdan farklı arkadaş olduğum söylenebilir. Bunun nedeni anneme karşı olan tavrımdan değil, yaşanan anlardan. 
  Henüz 12 yaşındayım ve şu an okuduğunuz 12 yaşında bir kızın günlüğü. Yaşım küçük belki ama, anlatacaklarım büyük göz yaşlarıyla dolu. Benim şu güne kadar yaptığım her şeyden pişman olduğumu düşündüğüm günlerden biri bugün. Ankara'dayım. Yani, annem, ve birçok kişiye göre; olmam gereken yerde. Sivas, çoğu kişiye göre fakir ve henüz gelişememiş, medeni insanların nadiren görüldüğü bir şehir olsa da, bana göre bütün güzel anlarımı, en tatlı yaşlarımı tattığım şehir. Yani bir nevi hayatımın tamamı.
  Çünkü çoğu insana göre yaşanacak en ideal yer, güzel üniversite, güzel lise, iyi eğitim, rahat yaşam, sıkışık trafik (bu onlara ayrı bir hava katıyor güya), rahat yaşam, abartılı giyinmiş kadınlar, siyaset konuşan adamlar, büyük, gösterişli alış-veriş merkezleri, içinde bilim sayılan, ama sadece iki uyduruk eşya koyulmuş baştan savma müzeler falan filan... İşte bunlar olunca büyük-şehir oluyormuş.
   Geleceğim söz konusu olunca, Ankara, İstanbul... Söz geçiremezsiniz. Neden bilmiyorum, ama benim hissettiklerim kimseyi ilgilendirmiyor. Hayali bile kötü geliyor. Ben 6 senemi bir okulda geçirdim. Yeni arkadaşlarım oldu. Ve şimdi hala aynı sınıfta olduğum 3-5 kişi var. İşte ben o 3-5 kişi ile 7 senedir arkadaşım. Çoğu öğretmenim, beni abimden tanıyor. Çünkü abim de aynı okulda okudu, ve mezun oldu. Şu an başından beri istediği bölümü okuyor. Ben de aynı şartlarda büyüyorum işte. Ama annem ve babamın arasındaki sorunlar bütün hayatımın değişmesine sebep oldu. Annem benim Ankara'ya, abimin yanına kendisi ile birlikte taşınmamız yanlısı. İstemiyorum. Evet Ankara harika bir yer ve ben ona uzaktan bakmak istiyorum. Neymiş efendim, buraya taşınsak en güzel okullarda okurmuşum, geleceğim kurtulurmuş, hepimiz mutlu olurmuşuz, bütün her şey çok güzel olurmuş-muş. Yeni bir okul desen, yeni arkadaşlar, yeni öğretmenler... Belki aşağılanacağım, belki dalga geçecekler benimle, belki liseye kadar mutlu olamayacağım. Şurada 6.sınıftayım ve seneye TEOG var. Ben gitsem, ortama alışmak, arkadaşlarıma alışmak, hocalarla tanışmak vb. bunların hepsi tutsan zaten 1 sene. Ben derslerimi bırakır, onlara alışacağım. Ben öyle her işi aynı anda yapamam. Kafama taktığım her şey önceliklidir.
   Şimdi şak-şuk tanıdınız beni. Ben, sevsem, kendi kafamda olacak! Ki benim gibi deli insanlar bulmak zor.
   İnanın ben hayatım boyunca bir sürü saçmalık yaptım, ve hiçbirinden pişman değilim! Çünkü bu benim hayatım!
                             Bu benim dünyam;
                                                 HOŞGELDİN!