Merhaba! Bölüm 1

Bu benim ilk blog yazım.   
   Merhaba diyerek başlıyorum ilk yazıma. Çünkü bundan sonra samimi olmaya çalışacağım sizinle. Öncelikle bu blog hesabını neden açtığımı konuşalım.
  Bu zamana kadar yaşıtlarıma göre fazla olgun olduğum söz konusu. Anneme bir kızdan farklı arkadaş olduğum söylenebilir. Bunun nedeni anneme karşı olan tavrımdan değil, yaşanan anlardan. 
  Henüz 12 yaşındayım ve şu an okuduğunuz 12 yaşında bir kızın günlüğü. Yaşım küçük belki ama, anlatacaklarım büyük göz yaşlarıyla dolu. Benim şu güne kadar yaptığım her şeyden pişman olduğumu düşündüğüm günlerden biri bugün. Ankara'dayım. Yani, annem, ve birçok kişiye göre; olmam gereken yerde. Sivas, çoğu kişiye göre fakir ve henüz gelişememiş, medeni insanların nadiren görüldüğü bir şehir olsa da, bana göre bütün güzel anlarımı, en tatlı yaşlarımı tattığım şehir. Yani bir nevi hayatımın tamamı.
  Çünkü çoğu insana göre yaşanacak en ideal yer, güzel üniversite, güzel lise, iyi eğitim, rahat yaşam, sıkışık trafik (bu onlara ayrı bir hava katıyor güya), rahat yaşam, abartılı giyinmiş kadınlar, siyaset konuşan adamlar, büyük, gösterişli alış-veriş merkezleri, içinde bilim sayılan, ama sadece iki uyduruk eşya koyulmuş baştan savma müzeler falan filan... İşte bunlar olunca büyük-şehir oluyormuş.
   Geleceğim söz konusu olunca, Ankara, İstanbul... Söz geçiremezsiniz. Neden bilmiyorum, ama benim hissettiklerim kimseyi ilgilendirmiyor. Hayali bile kötü geliyor. Ben 6 senemi bir okulda geçirdim. Yeni arkadaşlarım oldu. Ve şimdi hala aynı sınıfta olduğum 3-5 kişi var. İşte ben o 3-5 kişi ile 7 senedir arkadaşım. Çoğu öğretmenim, beni abimden tanıyor. Çünkü abim de aynı okulda okudu, ve mezun oldu. Şu an başından beri istediği bölümü okuyor. Ben de aynı şartlarda büyüyorum işte. Ama annem ve babamın arasındaki sorunlar bütün hayatımın değişmesine sebep oldu. Annem benim Ankara'ya, abimin yanına kendisi ile birlikte taşınmamız yanlısı. İstemiyorum. Evet Ankara harika bir yer ve ben ona uzaktan bakmak istiyorum. Neymiş efendim, buraya taşınsak en güzel okullarda okurmuşum, geleceğim kurtulurmuş, hepimiz mutlu olurmuşuz, bütün her şey çok güzel olurmuş-muş. Yeni bir okul desen, yeni arkadaşlar, yeni öğretmenler... Belki aşağılanacağım, belki dalga geçecekler benimle, belki liseye kadar mutlu olamayacağım. Şurada 6.sınıftayım ve seneye TEOG var. Ben gitsem, ortama alışmak, arkadaşlarıma alışmak, hocalarla tanışmak vb. bunların hepsi tutsan zaten 1 sene. Ben derslerimi bırakır, onlara alışacağım. Ben öyle her işi aynı anda yapamam. Kafama taktığım her şey önceliklidir.
   Şimdi şak-şuk tanıdınız beni. Ben, sevsem, kendi kafamda olacak! Ki benim gibi deli insanlar bulmak zor.
   İnanın ben hayatım boyunca bir sürü saçmalık yaptım, ve hiçbirinden pişman değilim! Çünkü bu benim hayatım!
                             Bu benim dünyam;
                                                 HOŞGELDİN!